عکاس آزاد

چهارشنبه سوری سنتی در کرمان

یکی از آیین‌های سالانه‌ی ایرانیان چهارشنبه
سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه
سوری است. ایرانیان آخرین سه‌شنبه‌ی
سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن
از روی آن به استقبال نوروز می‌روند.
چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است
که پیش از رسیدن نوروز برگزار می‌شود.
مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده
شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کنند
که ریشه‌اش به قرن‌ها پیش باز می گردد.
مراسم ویژه‌ی آن در شب چهارشنبه صورت می‌گیرد
برای مراسم در گوشه و کنار
کوی و برزن نیز
بچه‌ها آتش‌های بزرگ می افروزند
و از روی
آن می پرند و ترانه
(سرخی تو از من ، زردی من از تو ) می‌خوانند.

مراسم چهارشنبه سوری: بوته افروزی

در ایران رسم است که پیش از پریدن آفتاب،
هر خانواده بوته‌های خار و گزنی را که از پیش
فراهم کرده اند روی بام یا زمین حیاط خانه و
یا در گذرگاه در سه یا پنج یا هفت «گله» کپه می‌کنند.
با غروب آفتاب و نیم تاریک شدن آسمان، زن و مرد
و پیر و جوان گرد هم جمع می‌شوند و بوته‌ها را آتش می‌زنند.
در این هنگام از بزرگ تا کوچک هر کدام سه بار
از روی بوته‌های افروخته می‌پرند، تا مگر ضعف و زردی
ناشی از بیماری و غم و محنت را از خود بزدایند
و سلامت و سرخی و شادی به هستی خود بخشند.
مردم در حال پریدن از روی آتش ترانه‌هایی
می‌خوانند: "زردی من از تو ، سرخی تو از من"، "
غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی
بیا"، "ای شب چهارشنبه ، ای کلیه جاردنده ، بده مراد بنده"
خاکستر چهارشنبه سوری، را نحس
می‌دانند، زیرا مردم هنگام پریدن از
روی آن، زردی و ییماری خود را، از راه
جادوی سرایتی، به آتش می دهند و در
عوض سرخی و شادابی آتش را به خود
منتقل می کنند. سرود "زردی من از تو / سرخی تو از من"