اکسیر محبت ...

باز هم غوغایی است ...

حال دریای دلم طوفانی است ... 

میزند موج به سرگشتگی قایق من ...

باز هم گردابی ...

ژرف ... ایمان مرا با خود برد ...

و وجودم افسرد ...

من تمناگر اکسیر محبت بودم ...

لیک چون زهر شد و عمق دلم را آزرد ...

غصه روحم را خورد ...

جان من از غم مرد ...

صهبانا

آنچه ما

آنچه ما امروز هستیم ناشی از افکار گذشته ی ماست.
و افکار حال ما آینده ی ما را می سازد.
ذهن ما خالق زندگی ماست.

تکلیف ...

با قصه ی فراق تو تکلیف روشن است ...

چون شمع روبه باد که خاموش می شوم

صهبانا

برای دلم...

برای دلم، گاهی مادری مهربان میشوم،

 دست نوازش بر سرش میکشم،

میگویم: غصه نخور، میگذرد ..:

برای دلم، گاهی پدر میشوم،

خشمگین میگویم: بس کن دیگر بزرگ شدی