ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
بی هوا میدوی/باد تو را با خودش میبرد/به هرجا که میخواهد/وتو رها در باد خود را به تقدیر می سپاری....
همراه برگ ها به رقص در می آیی و به هرسو میروی/ناگهان احساس لطیفی به تو دست میدهد/از میان ابرها عبور کرده ای....
باد تو را با خودش میرود/ و آنجا هزاران گره ای را که پیش از این برباد زده ای بر باد رفته میبینی...
همسفر کبوترانی شده ای که از سرما به گرما میروند/احساس بی وزنی میکنی/همچو پری در آسمان رها...
و خدا برایت دست تکان میدهد/ و تو برای خدا دست تکان میدهی....
باد تو را با خودش میبرد/از آسمان زمین را که مینگری همه جا کوچک است/ و دشت ها و بیابان های رنگارنگ/ و انسانهایی هزار رنگ...
باد تو را با خودش می برد/ به آنجا که تقدیر تو باشد...
مجتبی اسدی زاده