دوستی ها

دوستی ها کمرنگ، بی کسی ها پیداست... راست گفتی سهراب ! آدم اینجا تنهاست...

روزگاری جاده بودم

روزگاری جاده بودم                                                       جاده ای غرق تردد

جاده ای کز رفت و آمد لحظه ای خالی نمیشد           من که بسیاری رفیقان را به آبادی رساندم

عاقبت خود ماندم و ویرانه ی تنهایی خود

دلم بد جوری گرفته از این همه بی معرفتی

از این همه نامردی از این همه بهانه

حتی کسی که چند سال باهاته یک روز ترکت میکنه و میره

تنهات میزاره و حتی نمیپرسه تو دلت چی میگذره

دلم بد جور گرفته بد جور

همین...

"صائب تبریزی"

اگر به بندگی ارشاد می‌کنیم ترا

اشاره‌ای است که آزاد می‌کنیم ترا

تو با شکستگی پا قدم به راه گذار

که ما به جاذبه امداد می‌کنیم ترا

درین محیط، چو قصر حباب اگر صد بار

خراب می‌شوی، آباد می‌کنیم ترا

ز مرگ تلخ به ما بدگمان مشو زنهار

که از طلسم غم آزاد می‌کنیم ترا

فرامشی ز فراموشی تو می‌خیزد

اگر تو یاد کنی، یاد می‌کنیم ترا

اگر تو برگ علایق ز خود بیفشانی

بهار عالم ایجاد می‌کنیم ترا

مساز رو ترش از گوشمال ما صائب

که ما به تربیت استاد می‌کنیم ترا

"صائب تبریزی"

دلم

دلم در خانه ی کیست؟

دلم در خانه ی کیست؟

 

حساب لحظه ها در خاطرم نیست

چه می دانم دلم در خانه ی کیست

 

چه دلشادم از این جایی که هستم

که برگشتن درون کار من نیست

فرستاده:معصومه احمدی